oś optyczna
Encyklopedia PWN
galaktyki
grawitacyjnie związane układy gwiazd, gazu, pyłu i ciemnej materii.
[gr.],
koma
fiz. jedna z wad układu optycznego polegająca na tym, że wiązka promieni świetlnych wychodząca z punktu położonego poza osią optyczną tworzy po przejściu przez układ plamkę w kształcie przecinka;
[gr.],
kryształy, w których występuje podwójne załamanie światła (dwójłomność).
niwelator
opt. instrument geodezyjny stosowany do pomiaru różnic wysokości (niwelacja).
[fr. < łac.],
tomografia
sposób uzyskiwania dwuwymiarowego obrazu przekroju obiektu trójwymiarowego w dowolnie wybranej płaszczyźnie, w celu poznania jego struktury wewn., bez konieczności naruszania tej struktury;
[gr. tomós ‘cięty’, ‘tnący’, gráphō ‘piszę’],
geom. wada układów opt. (soczewek, zwierciadeł) spowodowana tym, że poszczególne strefy kuliste, na które można podzielić soczewkę (zwierciadło), mają różne ogniskowe;
